Το βιβλίο αυτό το οφείλω κατά μεγάλο μέρος στον Μάριο Πλωρίτη. Σ\' ένα εξαίρετο άρθρο του ("Το Βήμα" 20/9/95), το πλέον συγκροτημένο κείμενο σε μορφή και έκταση δοκιμίου, που έχει κατά τη γνώμη μου γραφεί πάνω σε ανάλογο θέμα: "Θάλασσα - μοίρα των Ελλήνων (Μικρό τάμα στην υγρή Ελεούσα)". Εκεί, αναφέρεται η φράση του Κολόμβου: "Ο Θεός πρώτα έφτιαξε την αγάπη και μετά τα μακρινά ταξίδια". Έτσι μπήκε μέσα μου η μικρή φλόγα, που φούντωσε σε ώρες κρισιμότατες στο Ωνάσειο, όπου ζητούσα να μ\' αξιώσει ο Θεός σ\' ένα μακρυνό θαλασσινό ταξίδι, αν έβγαινα γερός απ\' εκεί. Πρόσφατα έγινε (20-10-97) ένα Συνέδριο από την Δημοτική Επιχείρηση Πολιτισμού και Αθλητισμού Καλαμάτας (ΔΕΠΑΚ) με τίτλο "Ταξίδι στο χρόνο". Ήταν να κάνω μια εισήγηση που τελικά δεν έγινε λόγω χρονικής σύμπτωσης με άλλες μου υποχρεώσεις.

Είχα κρατήσει κάποιες σημειώσεις για να τις συμβουλεύομαι, επειδή θα μιλούσα από στήθους -χωρίς χειρόγραφο. Μέσα σ\' ένα μήνα περίπου (20 Οκτωβρίου έως 15 Νοεμβρίου) τις επεξεργάσθηκα ακολουθώντας μόνο την μνήμη μου μέσα από τα διαβάσματά του. Μετά είδα λεξικά και μερικά βιβλία για διορθώσεις ή επιβεβαιώσεις. Συγκέντρωσα τους σφονδύλους (ή σπονδύλους) του θέματος που ήταν οι σημειώσεις. Κεφαλαιοποίησα υποτυπωδώς αυτά που θα αποτελούσαν τα "μέρη" ενός κίονα και τα δημοσιεύω ως δοκίμιο μέσα από γραπτά στοιχεία που θα ήσαν οι υποσημειώσεις του. Είναι μια "πρωτοτυπία", είναι μια "αφέλεια", ένα σημειολογικό εναυσματικό πείραμα; Δεν ξέρω, αλλά, προσωπικά, έτσι κάπως αποσπασματικά (και "λαχανιαστά") ήθελα, τα όσα έγραψα, να δουν το φως της δημοσιότητας. Για ευνόητους λόγους περιορίσθηκα κατά βάση σε Έλληνες αποδημήσαντες, σε ξένους, με έμφαση στους ευρωπαίους, και άλλους, που για τους πληροφορημένους, τα ονόματά τους δεν ήταν πρωτάκουστα. Φυσικά, δεν είναι τα μόνα ονόματα και βιβλία που μπορούσα να παραθέσω πάνω στο θέμα, αλλά, μέσα από το δικό μου αισθητήριο, αυτά επέλεξα.

(αντί προλόγου)